مقایسه اثرات دگزامتازون موضعی و داخل وریدی بر ادم وتریسموس به دنبال جراحی مولرهای سوم نهفته فک پایین

چکیده   مقدمه و هدف: ادم و تریسموس از عوارض شایع بعد از عمل جراحی دندان های نهفته است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات دگزامتازون موضعی و داخل وریدی بر ادم و تریسموس به دنبال جراحی بافت سخت دندان های مولار سوم نهفته فک پایین می باشد.   مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 20 نفر به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه 10 نفره تقسیم شدند. خارج کردن مولرهای سوم نهفته دوطرفه مندیبل تحت بی حسی موضعی انجام پذیرفت. گروه الف، 8 میلی گرم دگزامتازون وریدی و گروه ب، 4 میلی گرم دگزامتازون اینفیلتره موضعی برای هر طرف فک دریافت کردند. ادم ایجاد شده به وسیله متر نواری و سونوگرافی و تریسموس با اندازه گیری فاصله بین انسیزالی در حالت دهان باز قبل و بعد از عمل به وسیله خط کش مدرج تعیین شدند. داده ها به وسیله آزمون های آماری mann-wittney و wilcoxon تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: روش های سونوگرافی و متر نواری (روش الف) نشان دادند که دگزامتازون موضعی به طور معنی داری از دگزامتازون وریدی در کاهش ادم بعد از جراحی اثر بخش تر می باشد (012/0= p )، تفاوت اثربخشی بین دگزامتازون موضعی و وریدی بر روی تریسموس از لحاظ آماری معنی دار نبود.   نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از دگزامتازون موضعی یک راهبرد درمانی اثر بخش در کاهش ادم بعد از جراحی دندان های مولر سوم فک پایین می باشد.   واژه های کلیدی : دگزامتازون، ادم، تریسموس، مولر سوم نهفته